Ubuwtorek – jak oprogramować mysz

Na twitterze pisałem o walce ze sterownikami, grafiką, akceleracją i innymi rzeczami, które powinny były działać „out of the box”, a nie działają. Próbuję dalej i do zwycięstwa jest coraz bliżej. Ostatnio niestety ze smutkiem zauważyłem, że nie da się naraz używać słuchawek bluetooth i wifi. Dziś jednak o tym, co w systemie ustawić mi się udało – funkcje dodatkowych przycisków myszy.

Ci co mnie znają wiedzą, że jeśli chodzi o myszy to jestem bardzo wybredny. Mysz jest dla mnie podstawowym narzędziem pracy i wymagam od niej dużo.  Pod kątem pracy w windowsach optymalna była dla mnie Logitech Performance Mouse MX. Przesiadka na linuxy okupiona była wyrzeczeniami – straciłem możliwość oprogramowania dodatkowych przycisków – aż do dzisiaj.

Według tego, co znalazłem w internecie, sposób ten działa przynajmniej od kernela w wersji 2.6, czyli od dawna. Jeśli chcesz się upewnić, czy również Twój system to obsłuży, wpisz w konsoli ([key]Ctrl[/key] + [key]Alt[/key] + [key]T[/key]) [code]uname -a[/code]. Jeżeli wersja jądra jest wyższa niż [cci]2.6[/cci], to możesz być spokojny. Co więc robimy dalej?

Instalacja oprogramowania

Pod Windowsami sprawa jest prosta – oprogramowanie do myszy daje producent. Pod ubuntu trzeba użyć ogólnodostępnych pakietów do mapowania skrótów klawiszowych. Instalujemy je poleceniem: [code]sudo apt-get install xautomation xbindkeys[/code]

Następnie uruchamiamy w konsoli [code]xev[/code]. Program wyświetla wszystkie sygnały otrzymywane przez system z klawiatury i myszy. Klikając w obszarze testowym po kolei wszystkimi przyciskami myszy, spisujemy ich numery. Dla leniwych (a posiadających taki sam model myszy jak ja), ściągawka

Posiadacze innych myszy szukają w konsoli napisów typu[code]ButtonPress event, serial 41, synthetic NO, window 0x5c00001,
root 0xc5, subw 0x5c00002, time 44157664, (30,36), root:(857,88),
state 0x10, button 1, same_screen YES[/code] gdzie znajduje się numer przycisku

Co dalej?

Uruchamiamy demon [cci]xbindkeys[/cci] odpowiedzialny za obsługę przypisywania klawiszy i tworzymy domyślny plik konfiguracyjny, który od razu otwieramy do edycji:

[code]xbindkeys –defaults > ~/.xbindkeysrc
gedit ~/.xbindkeysrc[/code]

Format tego pliku jest prosty. Najpierw następuje polecenie do wykonania, a za nim przycisk (lub ich kombinacja), który to polecenie wywoła. Tak więc kombinacja klawiszy [key]Ctrl[/key] + [key]C[/key] uzyskiwana za pomocą scrolla w lewo (button 6) wygląda w tym pliku następująco:[code]”xte 'keydown Control_L’ 'key c’ 'keyup Control_L'”
b:6[/code] Krótkie objaśnienie: program [cci]xte[/cci] służy do symulowania wciśnięć klawiszy. Po nazwie programu podajemy kolejne polecenia do wykonania wewnątrz apostrofów. Polecenie [cci]key[/cci] oznacza wciśnięcie klawisza, [cci]keydown[/cci] – przytrzymanie, a [cci]keyup[/cci] puszczenie. Lista specjalnych klawiszy (uwaga – ważna jest wielkość liter):

• Home
• Left
• Up
• Right
• Down
• Page_Up
• Page_Down
• End
• Return
• BackSpace
• Tab
• Escape
• Delete
• Shift_L
• Shift_R
• Control_L
• Control_R
• Meta_L
• Meta_R
• Alt_L
• Alt_R

W razie problemów: RTFM (Read The FRIENDLY Manual): man xte

Przy okazji polecam zakomentowanie przykładowych poleceń w pliku [cci]~/.xbindkeysrc[/cci], żebyście później nie narzekali na dziwne działanie systemu.

Jeżeli stworzyłeś ciekawy plik konfiguracyjny lub masz jakieś pytania – pisz komentarze, na pewno postaram się pomóc.